Zo gaat het dus niet bij mijn huidige opdrachtgevers, de Ontekking, school voor sociocratisch onderwijs Drenthe e.o en Stichting PiTi. Hier geen rijen tafeltjes. Meer een inrichting als in een huis. Met tafels, en een schoolbord, dat wel. Maar ook een podium in de bovenruimte, met gitaren, een drumstel, een elektrische piano en een gek elektrisch orgeltje. Wat weinig laptops, maar daar wordt aan gewerkt. Beneden een ruimte om lekker samen te zitten. Of te ravotten, hutten te bouwen, of om filmpjes te kijken, over zwarte gaten bijvoorbeeld.
's Ochtends beginnen we bij de Ontdekking met individueel zelfstandig werken. Of Tai Chi. Of toneelspelen. Of wat anders, muziek maken misschien, even op de trampoline buiten, de konijnen voeren, of een wandelingetje maken door de permacultuurtuin. De Kring is - logisch, het is sociocratisch onderwijs - een vast onderdeel in de ochtend.
Daarna ga ik door naar PiTi. Er wordt dan gericht gewerkt door verschillende gasten aan bepaalde vakken waar ze staatsexamen in willen doen. Ik begeleid ze daarbij, en haal er vakdocenten bij wanneer dit nodig is. Wiskunde bijvoorbeeld, ga ik echt niet geven!
's Middags is het tijd voor individuele projecten en groepsprojecten. Hierbij heb ik vooral een coachende rol.
Wat me opvalt in deze drie weken is dat ik minstens zo hard leer als de kinderen en jongeren. Zij laten me heel veel zien van mijn angsten en bezorgdheden als het gaat over onderwijs. Leren ze wel? En wel goed genoeg? En hoe kan ik nu weten waar ze zijn in hun ontwikkeling? Gedragen ze zich wel 'taakgericht' en 'productief'? En vooral: wat is dat eigenlijk: taakgericht en productief?
Iedere keer wanneer ik durf los te laten zie ik het concreet gebeuren: de kinderen en jongeren slaan aan het leren! Niet dat ze dat zelf zo zien: ze zijn gewoon ergens mee bezig. Met een computer uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Met boodschappen doen en een taart bakken. Met praten over bijvoorbeeld verschillende dialecten en wat daar allemaal aan vast zit. Of over de grote migratiestromen van dit moment. Met positie bepalen ten opzichte van elkaar. Met dingen wel kunnen. Met concrete opdrachten omdat gekozen is voor het halen van een staatsexamen.
De focus op het doen van dingen omdat je ze wilt doen ipv op de leerdoelen die gehaald moeten worden zorgt er voor dat er juist heel veel geleerd wordt, op een vanzelfsprekende manier.
En dan heb ik twee opleidingen achter de rug die me vertellen dat ik moet werken vanuit de leerdoelen en de kinderen en jongeren daar bij moet betrekken?!?!? Raar maar waar.
Heel blij ben ik dus dat ik hier kan werken vanuit het hart, met kinderen en jongeren in plaats van tegen ze in. En met een heerlijk team mensen, ieder van hen bijzonder, meervoudige talenten, intelligent en gevoelig. Kortom: ik ben met m'n neus in de boter gevallen!
De aanvragen voor deelname blijven binnenkomen. De school en de stichting zullen op redelijk kortte termjin naar een nieuw gebouw moeten, anders wordt het erg krap. Ik hoop daarbij te kunnen helpen op het gebied van externe contacten en publiciteit. Wie weet wat voor moois er nog kan groeien...
Heb jij tips voor financiering, zodat we nog betere middelen en mogelijkheden kunnen verwerven? En heb jij tips/informatie over hoe deze vorm van onderwijs misschien verder het veld in gebracht kan worden? Heb jij een talent dat je graag in zou willen zetten voor de Ontdekking? Ben je werkzaam in het reguliere onderwijs en ben je nieuwsgierig? Dan kun je een berichtje sturen naar m'n FB account (Maria Bregitta). Ik reageer misschien niet direct, maar wel zeker.
Enne, probeer het zelf eens uit, als je (een) kind(eren) hebt, of voor de klas staat: doe eens niets met ze. Laat ze zich vervelen. En kijk dan wat er na een tijdje ontstaat....
Ik ben benieuwd naar je ervaringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten