Zoals je al hebt kunnen lezen was het Lorelei Vrouwenfestival helemaal geweldig. Een van de mooie dingen was het vinden van mijn nieuwe drum. Een eenvoudige ronde trommel, geen opsmuk, geen bijzonder ontstaan. Gewoon een trommel. De onderste van een stapeltje. Onder trommels die er heel wat specialer uitzagen. En toch, op het moment dat ik hem vastpakte wist ik het: wij gaan een hele tijd met elkaar doorbrengen! Ik werd zo blij, zo totaal vrolijk! Een heel speciaal gevoel.
De afgelopen dagen heb ik vaker op de trom gespeeld. En nu weet ik het helemaal zeker: wij horen bij elkaar. Het is een genot om erop te spelen. Er zit zo'n prachtig geluid in deze geit, zo'n rijkdom aan klank, dat het me iedere keer verbaast en ontroert. Een echte talking drum. Een drum met een eigen stem, een eigen ziel. Een echte Sjamanentrom. Ik ben blij dat hij mij gevonden heeft.
Volgende keer ga ik zeker weer op hem spelen, dit keer wat subtieler dan vorige keer. En dan zul je merken wat een prachtige kracht er in deze taaie klimmer zit, die je tot grote hoogtes kan brengen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten