En dus is dit een mooi moment om stil te staan bij de dood, en bij degenen die al gestorven zijn. We dragen ze in ons mee, onze voorouders. Heel letterlijk: in ons DNA. En ook op andere manieren: door de verhalen die ons verteld zijn over ze, of hoe we ze zelf hebben meegemaakt.
Welke doden spelen een rol in jouw leven? Wie is er gestorven die belangrijk voor je was? Dit kan een mens zijn, maar ook een dier. Persoonlijk heb ik nogal wat dieren begraven die veel voor me betekend hebben. Primo, de hond die er al was toen ik geboren was, en die mijn beste vriend en vertrouweling was. Sproen, het gekke hondje dat niets wilde leren. Slootje, de poes die de verdrinkingsdood overleefde en die bij de buren de bakken leegat terwijl ze alle katten uit onze tuin mepte.
Later, toen ik op mezelf woonde kwamen daar nog een aantal katten achteraan: Nietes, die wegliep. Jaren later zag ik hem tevreden in een vensterbank liggen, vier straten verderop. Goed voor hem! En Welles, z'n broer. Altijd zorgend, altijd beschermend, en overleden aan verpeste nieren. Een geweldig jager. Meneer Josefien, die zo heette omdat ik er pas achter kwam dat het een meneer was toen hij al aan de naam Josefien gewend was. Was wel een echte nicht. Of dit nu door de naam gekomen is? Een geweldig aanhankelijk katje dat het liesfst onder m'n trui woonde. Ook hij is gestorven aan kapotte nieren. En Koos, een vrouwtjespoes. Zwaar vervuild, uitgehongerd en getraumatiseerd bij me gekomen, en toch weer helemaa gezond geworden. Een eigenwijs tiepje met sterke voorkeur voor varkenslever. Gestorven aan een agressieve bacterie in het hart. En uiteindelijk Yorgos en z'n spring in het veld van een zusje, de eerste raskatten. Prachtige blauwe russen. Helaas is zij maar een jaar geworden, en Yorgos, de meest eigengereide kater die ik ooit heb meegemaakt, niet ouder dan acht. Ze zijn allebei een nare dood gestorven. Ik dank al deze dieren voor de rol die ze in m'n leven gespeeld hebben. Ze hebben, ieder op hun eigen manier, veel voor me betekend.
Van sommige mensen ben ik blij dat ze dood zijn. De dood van mijn vader, bijvoorbeeld, heeft een enorme bevrijding voor me betekend. Het is heel goed voor me geweest dat hij ruimte heeft gemaakt voor mij en mijn broers. Aan anderen denk ik nog steeds wel eens met genegenheid terug. Zo heeft mijn oma een speciaal plekje in mijn hart. Een bijzondere, krachtige vrouw die op pure wilskracht het voor haar kinderen beter heeft gemaakt dan zij het ooit gehad heeft. Een vrouw die op haar 76e nog totaal verliefd werd en een aantal gouden jaren heeft beleefd met haar Ome Jaap. Een vrouw die ik heel graag mocht, die beschuitjes precies in acht schijfjes kon snijden en die mijn nichtjes en mij op bed serveerde wanneer we bij haar logeerden en sliepen in de mooie voorkamer. Ik ben blij dat ik haar gekend heb.
Memento Mori - gedenk de doden. Jij bestaat uit ze, en ze maken deel van je uit. Wie gedenk jij vanavond?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten