zaterdag 22 maart 2014

Het is de wind, mijn kind....


Voorjaar, tijd van het element Lucht. Dit element stond dan ook centraal gisteravond tijdens de trancereis. En de winden waren er! Al vanaf het aanroepen van de eerste windrichting (het Oosten, duh..) kwamen ze blij verheugd de ruimte in. Ze lieten zich horen in het geluid van de kachel, in de boventonen die spontaan ontstonden bij het zingen van de klanken van de elementen. Ze wervelden om ons heen, blij met de aandacht, verheugd en speels, nieuwsgierig en betrokken.
Na een aantal oefeningen - luisteren naar een luchtsong, het voelen en ervaren van je contact met het element lucht via je handen, huid en ademhaling, het bewegen op luchtmuziek - was de trancereis aan de beurt. Wat er tijdens zo'n reis gebeurt is eigenlijk niet te beschrijven, daarvoor moet je er bij zijn. (Weet je bij deze van harte uitgenodigd voor de volgende keer, vrijdag 18 april!).
Wat voor mij altijd heel mooi en waardevol blijft is wat mensen er aan hebben, aan zo'n tocht. Hoe verschillend de beleving ook mag zijn, wat er ook gebeurt, er zijn altijd wel kwartjes die vallen, of aanzetten tot kwartjes die nog een maand kunnen doorrollen. Of het nu is dat iemand helder krijgt hoe hij of zij de eigen energie kan behouden zonder koud en harteloos te worden, of dat iemand begint te ervaren dat 'daar' (waar we vandaan komen) hetzelfde is als 'hier', juist via je eigen bestaan, of dat iemand contact maakt met het genetisch geheugen en zo kwaliteiten ontsluit die tot dan toe niet beschikbaar waren, het blijft een voorrecht om hierbij te mogen zijn en hier aan te mogen bijdragen met zulke simpele middelen.
Zelf heb ik een nieuw onderzoeksgebied van geluid ontdekt: al spelend tijdens de trancereis kon ik haarscherp het geluid van de trom van Helena en die van mij onderscheiden. Maar ik bleek nog veel meer geluid te kunnen onderscheiden: de winden/geluiden klonken bij iedere deelnemer anders! De boventonen verschilden, de interactie met de persoon was anders, het tempo, het ritme en de klankkleur verschoven van persoon tot persoon. En zo mocht ik getuige zijn van een aantal individuele concerten, waarbij ik mocht waarnemen dat iedereen altijd in 'gesprek' is met zijn omgeving, en dat deze omgeving terugresoneert. Later in de deelronde kon ik dat wat de mensen vertelden moeiteloos verbinden met wat ik gehoord en 'gezien' had tijdens het trommelen. Het lijkt magie, maar hier moet meer achter zitten... Het universum is inderdaad frequentie, geluid! Ik kan bijna niet wachten tot de volgende keer, om het weer mee te mogen maken.
Wat een diepe verbinding met het element Lucht was dit. Iets om aan het begin van ieder seizoen te doen. Ik dank weer Hans voor zijn geweldig gastheerschap, Helena voor de mooie opening van de avond en het verrukkelijke drummen, en alle andere aanwezigen voor hun 'zijn', hun authenticiteit, of hoe je dat ook mag noemen. Gewoon, voor jullie zelf. En ik dank de winden voor hun aanwezigheid en inspiratie. Dat ze bij ons mogen blijven dit seizoen, en ons mee mogen nemen met de vers ontkiemde waarheden die we dit jaar verder gaan leven. Hooo!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten