Onze Lorelei-workshop gaat niet voor niets over het geschenk van de Overgang - Gerda en ik zitten er allebei midden in. En dat betekent ook dat we onszelf meer comfort gunnen dan kruip-door-sluip-door op de grond kamperen. Gelukkig heeft Gerda haar broer een oude vouwwagen. En daar verheug ik me nu al op!
Toen ik jong was wilden mijn ouders wel blijven kamperen, maar niet meer met een tent. Een caravan was veel te bourgeois, bovendien zou mijn vader dan niets meer te knutselen/klussen hebben. En dus werd het een stokoude Alpenkreuzer, oranje met bruin. Wat een geweldig ding was dat! Ik had mijn hele eigen plekje, zwevend vlak boven de grond. Er was ruimte zat, ook bij slecht weer. En alle troep kon overal slingeren, want er was toch genoeg plek. Geen gerommel meer met koken voor m'n moeder, er was een goede keuken met voldoende water en een driepits gasstel. Het gevoel dat ik had, rommelend om de tent, liggend in mijn eigen holletje, spelend in de voortent en later, dromend van jongens en meisjes, in de luie stoel onder de luifel, is onbeschrijfelijk en ik zal het nooit vergeten. Vanuit dat gevoel ga ik nu Lorelei in.
Eerst lekker het ding uitproberen in juli, en dan, helemaal gewend, en met mooie versiering, aan de slag op Lorelei. Gerda met haar prachtige, levensveranderende consulten mbt rouw en verlies, en ik weer zoals vertrouwd met consulten sjamanistisch Liefdewerk. De workshop houden we in een grote tent, want al die vrouwen in de 'middenleeftijd' moeten lekker ruim kunnen zitten. Ook daar verheug ik me op, drie uur delen, helen en spiegelen, en genieten van de oogst van ons leven tot nu toe!
Ik ben nu al blij, alleen al vanwege het vooruitzicht van de vouwwagen! Je bent van harte welkom om even te komen meegenieten, op Lorelei.. de thee staat klaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten